Why The Stress Of Dieting Is Making Us Miserable

Γιατί το άγχος της δίαιτας μας κάνει δυστυχισμένους

Οι τάσεις μείωσης βάρους όπως το κετο και η νηστεία αυξάνουν τα επίπεδα κορτιζόλης μας, αυξάνουν τη νευρικότητα και τελικά δεν λειτουργούν. Είναι η φυσική διατροφή η ρύθμιση;

Η Sheri Phillips Morrow ήταν επτά όταν άρχισε να έχει μια ανήσυχη άποψη για το βάρος της. «Πήγαινα στο μαγαζί και έπαιρνα τον εαυτό μου κακή διατροφή», λέει ο Phillips Morrow, σήμερα 53 ετών. «Θα το πήγαινα στο γυμναστήριο της ζούγκλας, θα στοιβαζόμουν σε αυτούς τους τεράστιους τσιμεντένιους θαλάμους και το φαράγγι». Στα 20 της, όταν το βάρος της έφτασε στα 240 κιλά, άρχισε να εστιάζει στην καταμέτρηση θερμίδων στην παλιά της γειτονιά του Κοκιτλάμ, π.Χ. «Ένιωσα ότι έπρεπε να φτιάξω τον εαυτό μου», λέει.

Ο Phillips Morrow πήγαινε καθημερινά σε ατομικές συναντήσεις και ζύγιζε ενώ ακολουθούσε μια αυστηρή δίαιτα χαμηλών λιπαρών και θερμίδων. Από την αρχή, τα αποτελέσματα ήταν εκπληκτικά: σε διάστημα οκτώ μηνών, έχασε σχεδόν 90 κιλά. Όπως και να έχει, όταν τελείωσε το πρόγραμμα και άρθηκαν οι περιορισμοί, ξαναπήρε αμέσως το βάρος.

Το μοτίβο της αδηφάγας κατανάλωσης φαγητού και της μέτρησης θερμίδων συνεχίστηκε για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα καθώς ο Phillips Morrow προσπαθούσε να προγραμματίσει αργότερα το πρόγραμμα: Weight Watchers, Jenny Craig και Dr. Bernstein. Στη μέση, κόλλησε, απέκτησε το πρώτο της παιδί και επέκτεινε τη μεταγενέστερη σχολική της επιχείρηση φροντίδας παιδιών. Όπως και να έχει, η συνεπής κατανάλωση λιγότερους υδατάνθρακες την απογοήτευσε. «Όλα κλιμακώνονται», λέει. Η νευρικότητα που ένιωθε για το μέτρημα των θερμίδων και τον προγραμματισμό του φαγητού την έκανε να ζορίζεται και να εκνευρίζεται γύρω από την οικογένειά της. «Θα επέστρεφα τον άλλον μου για να φτιάξει ένα πακέτο ποπ κορν», λέει. «Έμοιαζε με «Δεν με λατρεύεις».


Αργότερα έφερε στον κόσμο το δεύτερο παιδί της σε ηλικία 36 ετών, ο Phillips Morrow βίωσε το άγχος μετά τον τοκετό. Αποδέχεται ότι ενισχύθηκε από την ένταση και τη σταθερή απογοήτευση της κατανάλωσης λιγότερων θερμίδων. Άρχισε να παίρνει αντικαταθλιπτικά, ωστόσο, παρά το γεγονός ότι η ψυχική της κατάσταση βελτιώθηκε, το βάρος της κατανάλωσης λιγότερων πρόχειρων φαγητών ήταν παντοδύναμο. «Θα έκανε τον εγκέφαλό μου να τρέχει», λέει. «Απλώς δεν είχα την ευκαιρία να συνεχίσω τη ζωή μου αφού όλα περιστρέφονταν πραγματικά γύρω από αυτό που έτρωγα».


Το να τρώτε λιγότερο πρόχειρο φαγητό σπάνια λειτουργεί. Σύμφωνα με το Ίδρυμα Φαρμάκων στην Ουάσιγκτον DC, οι Αμερικανοί που κάνουν δίαιτα ανακτούν το 66% του βάρους που χάνουν μέσα σε ένα χρόνο και πρακτικά κάθε τελευταίο κομμάτι από αυτό μέσα σε πέντε χρόνια. Όλο και περισσότερες εξετάσεις δείχνουν επιπλέον το κόστος που επιβαρύνει τη σωματική μας ευεξία η αποχή από την υπερβολική πρόσληψη τροφής: μια πρόσφατη αναφορά στο The Lancet διαπίστωσε ότι τα άτομα με θερμίδες υψηλών και χαμηλών υδατανθράκων έχουν πιο σοβαρό κίνδυνο θνησιμότητας από τα άτομα που καταβροχθίστε τους υδατάνθρακες με κάποια συγκράτηση.


Ωστόσο, παρ' όλη την εξέταση, ατελείωτες κυρίες περνούν με συνέπεια μια δοκιμασία όπως η Phillips Morrow. Μια ανασκόπηση από το Experiences West παρατήρησε ότι το 48% των Καναδών κυριών έτρωγαν λιγότερους υδατάνθρακες το 2017. Λιγότερο συζητημένο είναι η επίδραση που μπορεί να έχει η αποχή από την υπερβολική πρόσληψη τροφής στην ψυχολογική μας ευεξία. Οι αναλυτές έχουν δείξει ότι η επίδραση της μέτρησης των θερμίδων είναι τόσο φυσιολογική όσο και ψυχική. Ανεξάρτητα από το αν δεν περιορίζετε τη διατροφική σας ρουτίνα, η απόδειξη ότι ακολουθείτε αυτό που τρώτε μπορεί να σας ανησυχήσει και να επηρεάσει την ψυχολογική σας ευημερία.

bit.ly/3FjsQnA

bit.ly/3yOHmB2

Comments